Yayınevi:Dergâh
Baskı Yılı:2024
Alıntı Sayfası: 71
ISBN: 978-625-6839-74-8
Alıntı Yapan: paradoksal
Okunma Sayısı: 149
Günün korkak gecelere, hür ve serazat kalbin zâlim bedenlere acıdığını görmüyor musun? Yerin, kendi üstünde binbir sefaletle sürünenlere acıyarak sonunda bağrına bastığını, ümidin varlığımızı her an kovalayan ölümün üstüne gerilmiş bir örtü olduğunu bilmiyor musun? Acımayan gâfildir, korkaktır ve bedbahttır. Evet o kendi varlığından habersiz yaşıyor ve kendi kendine yaklaşmaktan korkuyor.O hiçbir zaman kendine sunulan emanetin sahibi olamayacaktır. Güneş için ısıtmamak nasıl imkânsızsa, kuvvetli ruhlar için de insanlara acımamak öyle imkânsızdır.