Abdülaziz Bekkine Efendi Zeyrek’te Ümmü Gülsüm Camisi’nin imamı idi. Mütevazi bir maaşı var. Rivayetlere göre onu da fakir fukaraya dağıtırmış. Dergâhına ev bağışlamak için gelenlere “ben caminin meşrutasında oturuyorum, başımızı sokacak bir yerimiz var, siz o evi sığınacak yeri olmayan fakir fukaradan birine verin” dermiş. Ev halkının iaşesi için beslediği keçi için pazarlara gider, yerlere atılan sebze artıklarını toplayıp getirirmiş.
1950 seçimleri arefesinde ve sonrasında muhafazakâr kesimin sistemin içine dahil olmak, yeni pastalardan pay almak ve palazlanmak talepleri ve arzuları artmıştı. Yakınlarında bulunanlardan biri Abdülaziz Efendi’ye “Efendim, iktidar değişti, bundan istifade ile bir şeyler yapsak, teşkilatlansak, hizmetlerimizi arttırsak” meâlinde bir söz söyleyince şu cevabı almış: “Evladım, siyaset ve iktidar bir hamam tası gibidir; bir cenabetin elinden diğer bir cenabetin eeline geçer. Bu işler bizi alakadar etmez, bize göre değil”.