Varlık, genellikle yüzeysel boyutundaki varlığından ibaret zannedilir. Şeylerin biçiminden yola çıkarak daha kutsî mertebesine intikal edebilen seçkinler (havas) ise gördüklerini ta’bir ederler. zira hadiseler ve varlık, aslında ta’bir edilmeli yani formundan hakikatine geçilerek okunmalı ve anlamlandırılmalıdır. İbnü’l-Arabî keşfen sahih kabul ettiği bir hadisle bu düşünceye işaret eder: “İnsanlar uykudadırlar. Ölünce uyanırlar.” Bu ifadenin sûfî düşüncede işaret ettiği anlamı şöyle açıklamak mümkündür. Âhiret, insanların adeta düş gibi olan hayatlarının tabir edildiği yerdir. Herkes yaşamının ta’birinin ne olduğunu, neye tekabül ettiğini âhirette bulacaktır. Ancak gördüklerinin hakikatine keşfen muttali olanlar, henüz hayatta iken biyolojik ölümü beklemeden kendi yaşam düşlerini, bunun yanında varlığı ta’bir edeceklerdir.