Þeyh Dâvud Kayserî (k.s) der ki: Rahmet, sýfat-ý ilâhiyyedendir. O hakikati ve özü itibariyle tektir. Ama zâtî ve sýfatî olmak üzere ikiye ayrýlýr. Zâtî ve sýfatî isimler de âmm (genel) ve hâs (özel) olmak üzere iki türlüdür. Böylece rahmet dörde ayrýlmýþ olur. Bu dört tür rahmetten yüz kadar muhtelif rahmet çeþitleri ortaya çýkar. Nitekim Cenâb-ý Peygamber (s.a) þu hadisleriyle buna iþaret buyurmaktadýr. “Allah’ýn, kullarý için yüz rahmeti vardýr. Bunlardan birini dünyaya, geri kalan doksandokuzunu âhirette kullarýna ayýrmýþtýr.” (Buhârî, Edeb, 19; Müslim, Tevbe, 17-21) Zâtî olan genel ve özel rahmet, “Rahmân” ve “Rahîm” kelimeleriyle besmelede gelmiþtir. Bunlardan Rahmânî olan rahmet, zât-ý ilâhiyyenin ilim ve ayn (zât) olarak bütün eþyayý kuþatmasýndan ötürü umûmîdir. Rahîmî olan rahmet ise özeldir. Feyz- akdes ile özel isti’dâdlara daðýtýlmasý gereken, bir bakýma genel rahmetin ayrýntýlý anlatýmý gibidir. Sýfâtî olan rahmet ise, Rahmân ve Rahîm lâfýzlarý ile Fâtiha’da anlatýlan rahmettir. Birincisi; yâni Rahmân’ýn rahmeti, hüküm itibarýyla geneldir. Çünkü genel ve zâtî rahmetten küllî vücûdun zuhur ve tecellisi sýrasýnda ilk ortaya çýkan rahmet odur. Ýkincisi; yâni Rahîm’in rahmeti, özeldir. O’nun özel oluþu, ayn-ý sâbitede (ilm-i ezelîde) var olan aslî isti’dadlara göre bulunmasýndandýr. Her iki rahmet de zâti olan, genel ve özel rahmetin sonucudur.

amazon.com.tr'deki Bunuokudunmu dükkanýndan satýn almak için týklayýn.