"Ne meclistir bu kim bir kâseden bin neşve peydâdır".
"Duyar duymaz vurulduğum bu mısranın kime ait olduğunu bilmiyorum, Divan edebiyatı mütehassıslarına da sormadım. Varsın herkes kendi tanıdığı ve neşvelendiği bereketli meclis(ler)e nisbet eylesin. Benim için olsa olsa Nurettin Topçu'nun ne yazık ki çok az bulunabildiğim meclislerine işaret eder." (a.g.e., s.27)
"Onun adını ve kitaplarını kendilerini görmeden önce duymuş ve görmüştüm. 1964 yılında İstanbul'a, İmamHatip Okulu'na gelen ağabeyim Mustafa Kara, hocası Emin Işık vasıtasıyla Hareket dergisi, Hareket Yayınları ve Nurettin Topçu ile tanışmış, bilişmişti. Kapağında açık bir kitap ve kırmızı renklerin hakim olduğuYarınki Türkiye'nin ilk baskısı o yıllarda tâ Güneyce'ye, Rize'nin bir köyüne kadar gelmiş, birkaç defa okunmuş, önemli yerlerinin altı farklı kalemlerle çizilmişti. Ve Fikir ve Sanatta Hareket dergisinin birkaç sayısı. Birinin kapağında yürüyüş halinde çıplak iki ayak..." (a.g.e., s.27)
"Bir defasında Ankara Caddesi, 54/3'deki Hareket Yayınları'ndan çıkmak üzere iken paltosunu tutmak istemiştim. Kabul etmedi hatta paltosunu biraz sertçe çekti. Paltosunu, pardesüsünü kimseye tutturmamak, çantasını, filesini taşıtmamak adetini bilmediğim için ısrar etmiştim. Acemiliğimi anlamış olmalı ki 'giymeyeceğim evladım' dedi ve eline alıp çıktı." (a.g.e., s.30)
"60 ihtilâli sonrasında Türkiye'yi dış müdahalelere daha açık hale getiren asker-bürokrat zümreye fikren ve fiilen muhalefette bulunmak için AP'nin kuruluş çalışmalarına bile katıldı. 1961 seçimlerinde Konya'dan -seçilemeyecek bir yerden- senatör adayı bile oldu. Gitti, köy köy dolaştı, konuşmalar yaptı. Vazifesini yapmış biri olarak İstanbul'a döndü, kazanamadığına şükretti ve siyasete karşı olan soğuk ve mesafeli tavrına avdet etti." (a.g.e. s.32)
"Ben İstanbul'a ayak basmadan birkaç gün önce cereyan eden Kanlı Pazar hadisesi (16 Şubat 1969) üzerine kaleme aldığı 'Kin ile din birleşmez' yazısı da yine eşzamanlı olarak hiç kimsenin yazamayacağı, yazmayı düşünemeyeceği hatta anlayamayacağı bir ahlâk-siyaset metni ve üst yorumdur." (a.g.e., s.33)
"Cumhuriyetin ilk on yıllarında Avrupa'nın değişik merkezlerine doktora için gönderilen Türk talebeler arasında bilebildiğimiz kadarıyla ahlâk dalında tez yapan tek kişi odur. Türkiye'ye döndükten sonra İslâm tasavvufuna özel olarak eğilen ve buradan felsefî-ahlâkî bir çıkış yolu, insanoğlu için bir yücelme ve yükselme hattı inşa etmeye çalışan tek kişi de odur. Komünizm ve Rusya karşıtlığı yüzünden nerde ise bütün sağcı ve muhafazkâr çevrelerin Kapitalizm ve Amerika sempatizanlığına kaydığı bir dönemde İslâm sosyalizmi ve cemaatçi milliyetçiliğe dair ısrarlı fikirleri de ancak bu çerçevede doğru olarak anlaşılabilir." (a.g.e., s.39-40)
"Nurettin Hoca'yı hayatta iken tanıdım, bu takdirin bana layık görüp lutfettiği nadir şereflerden biriydi şüphesiz. Fakat eserleri vasıtasıyla tanışıklığım ve talebeliğim hep canlı kaldı. Bütün külliyatını farklı zamanlarda, değişik maksatlarla birkaç defa okudum, anlamaya çalıştım. Bir müddet sonra çalıştığım konular itibariyle meslekî olarak da okudum, satıraralarına nüfuz etmeye gayret ettim. Yazılar, denemeler karaladım. Kitaplara girmemiş yazılarını da dahil ederek külliyatını yayına hazırladım. Daha sonra hususi evrakının, notlarının, eski harfli el yazmalarının bir kısmını da gördüm, tetkik ettim." (a.g.e., s.42-43)
"Hoca göçtüğünde (10 Temmuz 1975) yaz tatili dolayısyla köyde idim. Yakıcı ve yıkıcı haberi radyodan duymuştum. Babamı haberdar ettiğimde yüzüne acıyla, ızdırapla karşık bir tebessüm yayılıverdi. Çoğu zaman yaptığı gibi yüksek sesle ve başını sallayarak 'Allah rahmet etsin' dedi ve ekledi: 'Onların büyük hizmetleri var, onlar ölmez. Hocalık böyle bir meslektir. Talebeleri, kitapları onu hem bu dünyada hem de ebedi dünyada yaşatacak..." (a.g.e., s.40-41)