Dar sokağın başına geldiği zaman, sokağın karşı ucundan oldukça yaşlı bir adamın kendisiyle aynı anda sokağa girdiğini gördü. Adam öylesine yaşlıydı ki, Behram, adımlarını biraz daha hızlandırırsa, adam birkaç adım atmadan sokağın diğer ucundan çıkacağını düşündü. Ve adımlarını hızlandırdı. Ama garip bir şekilde kendisi daha üçüncü adımını atarken, yaşlı adamın sokağın ortasına kadar geldiğini gördü. Yaşlı adam ne yazık ki Behram'dan daha hızlıydı. Sokak öylesine dar bir sokaktı ki, ancak birisi geçebilirdi. Behram'ın ilk defa başına gelen bu duruma canı sıkılmıştı. Dar sokaktaki iki kişiden birinin geriye dönmesi ve diğerine yol vermesi gerekiyordu. Muhtemelen bu kişi Behram olacaktı. Fakat yaşlı adamla istemeden göz göze geldikleri zaman yaşlı adam Behram'a şöyle dedi: "Behram, geriye dön!"
Behram zaten geriye dönüp yaşlı adama yol verecekti ama yaşlı adamın onun ismini söylemesine çok şaşırmıştı. Tanımadığı bu adam, onun ismini nereden biliyordu acaba? Neyse.
Bunları bir tarafa bırakıp geriye döndü ve...
Behram hızla geri gitmeye başladı. Önce saatinin bir otuzdan, bire doğru geldiğini gördü. Sonra on iki oldu saati.
Yürümeye devam etti. Cumartesi'den Cuma gününe geçtiğini gördü. Durmadan şehrin dışına doğru yürümeye devam ettiğinde
Perşembe, Çarşamba ve Salı günlerini de yaşadı. Ekim ayından Eylül ayına geçti... Ve yürümeye devam ettiğinde 1996'dan 1995'e geldiğini gördü...
Yürümeye devam etti Behram. Yaşadıkları öylesine ilginçti ki durmayı hiç düşünmüyordu. İkinci Dünya Savaşı'nı gördüğünde savaşan askerlere "Niçin savaşıyorsunuz?" ded. "Bizim işimiz savaşmak" dedi askerler.
"Saçmalıyorsunuz." dedi Behram. "Şu attığınız atom bombasının savaşmak olduğunu söyleyemezsiniz herhalde." "Sen çok konuşuyorsun." dedi askerin birisi. "Hayır," dedi Behram. "Çok konuşmuyorum. Ben geriye dönüyorum." "Bir tane atom bombası da sana sallamadan uzaklaş buradan." dedi başka bir asker. Ve Behram uzaklaştı.