Buna "narsistik kafes" diyor bir yazar: İşyerinde herkes anonim; teknoloji, insanları işyerinde yalnızlaştırır. Bilgisayarının içine gömülmüş onlarca kafa geniş bir salonda hiçbir mahremiyetleri olmaksızın çalışır. Çabuk iletişimin ve e-postaların gayrişahsi doğası, insanları yalıtır ve yabancılaştırır. Aşırı çalışma ve her an küçülme tehdidi stres yaratır. Ve nihayet, buradan benmerkezli bir popüler kültür üretilir, artık iyiliğin adap ve erkânı değil, yükselme arzusunun zalimliği iş başındadır.
Teknoloji, işinizi evinize, rüyalarınıza, sevdiklerinizle geçirdiğiniz mahrem anlara taşır. Cep telefonu kapanmaz, e-posta kutuları günde beş vakit kontrol edilir. Böylece hayatın kalan anlarıyla ilgili duyarlıklarımız törpülenir. Kendinize, sevdiklerinize ayıracağınız zaman ve eğlence, ihtiyaçlar hiyerarşisinde en aşağıya iner. İşkolikler kişisel ilişkilerini feda etmek pahasına başaracakları şeyle meşgul olan, benmerkezci, duygularından uzaklaşmış yeni bir insan tipini oluşturur. Yapmak için ayrılan zaman, olmak için ayrılması gereken zamanı yer bitirir.
Kalenderî meşrepliler, aylaklar, rindler! Dünyaya temenna etmeyenler. "Bir devlet için çerhe temennadan usandık," diyebilenler. Ne mutlu onlara!