Ýhsan Efendi oðlum, velhâsýl Cenâb-ý Hakk, kâinatý, hakla bâtýlýn birbirinden ayrýlmasý için imtihanhâne olarak tanzim eylemiþtir. Tüm tezgâhlar Hak Teâlâ'ya çalýþýr. Tezgâh tezgâh üstüne, neticede herkes bir gün layýðýný bulacak bir þekilde kýyamet sabahýna kavuþacaktýr. Hiçbir hakîkî mürþid kendisine adam çaðýrmaz. Kendisine çaðýrmadýðý gibi hakîkî þeyhlerden hiçbiri tekkesine dergâhýna da adam çaðýrmaz. Dergâhlarda bir cemiyet olacaðý vakit "Efendim, falanca gün dergâhýmýzda þöyle þöyle merasim olacaktýr, yahut dua yapýlacaktýr, arzolunur." diye söylenir. Yoksa "Siz de gelin, bekliyoruz" gibi lüzumsuz lakýrdýlar konuþulmaz. Dergâha adam çaðýrmak yahut "Bize gel" demek büyük terbiyesizliktir. Bir adam kendisine çaðýrýyor, Hak ve hakikatten bahsettikten sonra kendisini iþaret ediyor ve öne çýkartýyorsa bil ki o adam sahtekârdýr. Mürþid vasýflý zarifler ve ârifler Hak ve hakikati konuþur. Tâbi olanlarý Allah ve Resûlü'ne vesile kýlar. Hatta kendisine müþtak olarak gelenleri bile üzerine yapýþtýrmaz. "Sen madem beni seviyorsun ben de seni aldým, kabul ettim." demez. Bunu ancak ahmaklar yapar. Ahmaklýk ne mürþide ne müride ne de mü'mine yakýþýr. Cenâb-ý Hakk, velî suretindeki iblislerden, þeyh kisvesindeki habislerden muhafaza eylesin.

amazon.com.tr'deki Bunuokudunmu dükkanýndan satýn almak için týklayýn.

Sâdýk ve sâlim Ýhsan Efendi oðlum! Ârif ona derler ki; kalbi vesveseden, teþviþten (karýþýklýktan), yani bulanýklýktan berî (uzak) olandýr. Ve böyle arifler, kendilerine karýþýk haldeki insanlar ve hâdiseler geldiðinde onlarý sükûnete erdirenlerdir. Binâenaleyh, kalbinin safasýný bozmayasýn; bozacak meclislerden, konuþmalardan, hatta îma ve iþar ...