Þerh ve haþiye geleneðinin önce muðlaklaþmasý, ardýndan menfi ve ironik kelime ve terkiplerle tavsif edilerek olumsuz, deðersiz ve itibarsýz bir alan haline ge(tiri)lmesi Müslüman Türkler için, Ýslâm ilim ve kültür mirasý için olduðundan daha ciddi ve tehditkâr bir anlam ifade etmektedir. Çünkü Türklerin güçlü bir unsur olarak Ýslâm tarihine katýlmalarý ile þerh ve haþiye literatürünün büyük ürünlerini vermeye baþlamasý, giderek güçlü bir telif tarzý ve iddiasý olarak istikrar bulmasý hadisesi arasýnda, en azýndan kronolojik bir iliþki bulunmaktadýr. Bir baþka ifade ile þerh ve haþiye edebiyatýný ihmal etmek Türklerin Ýslâm tarihi içindeki yerlerini, tabir caizse Ýslâm tarihine müdahalelerini ihmal etmek manasýna gelecektir.

amazon.com.tr'deki Bunuokudunmu dükkanýndan satýn almak için týklayýn.

Asýrlara hükmederek gelen meþru ve baþarýlý bir telif tarzý ve yaygýn bir ilmî faaliyet türü, XIX. ve XX. asýrda nasýl hantal, gayrýmeþru, güven telkin etmeyen, geliþigüzel ve zayýf bir alan haline ge(tiri)lebilmiþtir? Batý Avrupa'daki ilim-bilim anlayýþýnýn deðiþmesi, bilgi-güç iliþkisi, her þeyi tahakkümü altýna alan ilerleme fikri, hümanizm, ...