Ýbrahim'i son gördüðüm yerdeyim. Eþi Hacer ile oðlu Ýsmail'i yerleþtirdiði, hani þu "ziraat yapýlmayan vadi"de. Gülü beklemek, açtýðýnda yanýnda olmak, hayatýný kademe kademe, merhale merhale takip etmek, neþidelerim ve naatlarýmla onu kýrk defa övüp insanlara anlatmak, anlamayacak olanlarý da "Bakýn iþte açtý, kâinatýn gülü açtý, güzelliðini görmüyor musunuz? Kelimeleri iþitmiyor musunuz?" diye ikaz etmek için geldim buralara. Ýsmail'in henüz bebekken ayaklarýyla eþelediði kumlardan fýþkýran Zemzem ve daha sonra babasýyla birlikte yaptýklarý Kâbe'nin yanýndayým. Babayla oðulun, taþlarý üst üste ve yan yana örerek Allah'a adanmýþ þu evi yapýp bitirdikleri günü çok iyi hatýrlýyorum. Ýbrahim ellerini açýp "Rabbimiz," demiþti, hemen þuracýkta, "zürriyetimden bazýsýný senin harem olan evinin yanýnda, ekinsiz bir vadide iskân ettim. Þunun için ki orada namazý dosdoðru kýlsýnlar. Ýnsanlardan bir kýsmýnýn kalplerini onlara yönlendir, þükretmeleri için onlarý bazý meyvelerle rýzýklandýr" (Kur'an, Ýbrahim, 14).  Ardýndan da "ihtiyarlýðýmda bana Ýsmail ve Ýshak'ý bahþeden Allah'a hamd olsun!" diye aðlamýþtý. Þimdi hayýflandýðým oluyor ve mýrýldanýyorum, "A zavallý bülbül, o gün anlamalýydýn; insanlýðýn ilk mabedinin, son gülün açacaðý yer olacaðýný, o gün anlamalýydýn!"

amazon.com.tr'deki Bunuokudunmu dükkanýndan satýn almak için týklayýn.

Dünya zamanýnýn kullarý Ýsa nebiden sonra altýncý asrýn son çeyreðinde elenmeye hazýrlanýyor... Dünya mekânýnýn coðrafyasýnda henüz üç kýta, üç kýtada cemad, nebat ve hayvanlar hüküm sürüyor. Zikretmeye deðecekse, bir de hayvandan farksýz hâle gelmiþ insanlar. Ne dostum Ýbrahim'den bir ýtýr, ne Musa'dan bir ses, ne Ýsa'dan bir nefes!.. Onca elçi ...

Bebeði doðdu doðacaktý ve babasýnýn bir kez olsun onu göremeyecek, koklayamayacak olmasý Âmine'nin yüreðine bir hançer gibi saplanýyordu. Üstelik kabri ta Yesrib'de idi. Doðumdan sonra bebeði kucaðýna veremeyecekti ama kabrine olsun götürüp doðumunu bildirmek isterdi. Ona benzeyeceðinden adý gibi emindi. Zaten tekmelemelerine bakýlýrsa erkekti. ...

Üzüntü üstüne üzüntü, gözyaþý üstüne gözyaþý... Ebû Tâlib'in acýsý henüz soðumamýþ iken, taze toprak kokusu henüz gülümün dimaðýndayken acý tatlý günleri paylaþtýðý, çocuklarýnýn annesi, hayat arkadaþý ve iman yoldaþý Hatice de yataða düþmüþ, kuþça caný çýrpýnmaya baþlamýþtý. Gülüm ellisine yaklaþmýþtý ve yirmi beþ yýllýk eþi Hatice ahiret yolcu ...

Zülhuleyfe'den sonra kalabalýk arttýkça arttý. Bütün ýrmaklar büyük bir nehrin yataðýna koþar gibi mümünler akýp akýp geldiler ve çölün sýcaðýný gönül serinliðine çevirdiler. Silahlarý yoktu ama dillerinde tekbirleri vardý. Mücadeleler ve korkular geride kalmýþ, gönüller þâd ve gözler yaþlýydý. Sefer meþekkati had safhada ama ruhlar huzurluydu. ...